...και ξέρουμε ότι το Ε.Σ.Υ θα καλύψει το ΕΓΩ ακόμα και του πιο ξεροκέφαλου και ιδιόρρυθμου ασθενή.Κατά φαντασίαν ή όχι..
Είναι ωραία να ξέρεις ότι στα υπερσύγχρονα νοσοκομεία της περιφέρειας, οι εφημερεύοντες ιατροί είναι πλήρως καταρτισμένοι,δεν μπερδεύουν δηλαδή τις αμυγδαλές με τη σκωληκοειδή απόφυση, με δίψα να προσφέρουν τις πολύτιμες γνώσεις τους στον άνθρωπο που η ατυχία του χτύπησε την πόρτα(του νοσοκομείου), με διάθεση, υπομονή και συνέπεια απέναντι στην προσωπικότητα του κάθενος, με αυταπάρνηση ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες.Επίσης νοιώθεις όμορφα όταν οι νοσοκόμες είναι πάντα δίπλα σου χαμογελαστές,έτοιμες να σου προσφέρουν μια άνεση στους κρύους τοίχους του νοσοκομείου και είναι πάντα πρόθυμες να κάνουν τη βρώμικη δουλειά που δεν τους δίνει ποτέ την αναγνώριση που θα έπρεπε να έχουν,χωρίς ποτέ να ξεχνάνε να αλλάξουν τον ορό, χωρίς να ξεχνάνε να μετρήσουν τον πυρετό του ασθενούς και φυσικά χωρίς να ξεχνάνε το θερμόμετρο εκει...
Εξίσου φανταστικό είναι το γεγονός πως έχουν θέσει σωστά τις προτεραιότητες στους ασθενείς, δηλαδή κάποιος που βήχει nonstop θα εξυπηρετηθεί πριν από κάποιον που έχει μαχαίρι καρφωμένο στην πλάτη ή κάποιον που κρατάει στο χέρι του το συκώτι, το πάγκρεας, το νεφρό, έστω τον πνεύμονα του..Γιατί για να το πήρες στα χέρια το όργανο και να ζεις ακόμα σημαίνει οτι αντέχεις,ενώ ο βήχτερμαν μπορεί να γεμίσει μικρόβια όλο το νοσοκομείο και πρέπει να σταματήσουν την απειλή άμεσα..
Και επειδή φυσικά όσα γράφω είναι προφανής σαρκασμός και πριν αρχίσουν να με κατηγορούν ότι τα γράφω υπό την επήρρεια σκληρών drugs, ακολουθεί η πραγματικότητα με τη μορφή ιστοριούλας.
Έστω λοιπόν ο ήρωάς μας, ο "Αναξίμανδρος" (προς χάριν συντομίας ας τον λέμε Μαξ), φοιτητής που μόλις τέλειωσε εξεταστική.Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια μαγευτική παραθαλάσσια πόλη, στις αρχές του καλοκαιριού:
Καλοκαιρινή έναστρη νύχτα με ένα αεράκι που σου παίρνει τα μυαλά, ο φίλος μας ο Μαξ είναι στη βεράντα του και απολαμβάνει μια από κείνες τις ατέρμονες συζητήσεις περί ανέμων,υδάτων,ποντικών και γάτων παρέα με δυο αιθέριες υπάρξεις.Δεν ένιωθε καλά όμως.Κάτι η μπυρίτσα, κάτι τα λογής σκατολοΐδια που τη συνόδευαν, κάτι η εκτόνωση του άγχους της εξεταστικής,κάτι και το τσίμπημα που είχε για μια από τις δύο κοπελιές και το μυαλό του Μαξ αποφάσισε να αρχίσει καύσωνα...38,7 and rising και ο φίλος μας πανικοβάλλεται...Ευτυχώς η παρέα του δεν τον αφήνει ξεκρέμαστο και τον τρέχει στο νοσοκομείο.Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός με αυτά που έβλεπε στην αίθουσα αναμονής, αλλά αποφασίζει να πάει να δηλώσει εαυτόν "ΑΣΘΕΝΗ"...Έχοντας το γνήσιο γονίδιο του Ελληνάρα όμως("να-εξυπηρετηθώ-πρώτος-και-οι-άλλοι-στα-...-μου" ,ίδιον του DNA μας όταν βρισκόμαστε σε ουρές) αποφασίζει να μιμηθεί κάτι που είχε δει σε μια ταινία : "Γεια σας, είμαι ο Μαξ Φοιτητόπουλος και έχω πόνους στο στήθος (υποτίθεται οτι πιθανό έμφραγμα = top priority), καθώς και πυρετό με δυσφορία και δύσπνοια(αληθινά συμπτώματα)"."Μάλιστα κύριε, παρακαλώ περάστε στο ταμείο, είναι 5 € και περιμένετε να σας φωνάξουν".Κρυάδα...Μία ακόμα μαζί με αυτές του πυρετού."Δεσποινίς μου, σας λέω έχω πόνους στο στήθος και δύσπνοια, κι εσείς με στέλνετε στο θάλαμο αναμονής;"."Ναι κύριε, προηγούνται άλλοι 4 ασθενείς με συμπτώματα γαστρεντερίτιδας"..Ο Μαξ έχει φορτώσει αλλά δεν το δείχνει..Να σου λένε οτι τα σκ@τά προηγούνται της καρδιάς κι εσύ να κάθεσαι αμήχανος...Τελικά παρά την οργή του πάει στο θάλαμο αναμονής και προσπαθεί να καθίσει αναπαυτικά στα καρεκλάκια του μετρό.Αρχίζει να παρατηρεί το δωμάτιο και εξοργίζεται περισσότερο.Οι τουαλέτες εκτός λειτουργίας, διάφορα αντικείμενα ασθενών παρατημένα απο δω κι από κει, ο κάδος απορριμάτων ξεχειλισμένος και το φλουρί στη βασιλόπιτα ο ξεχασμένος ασθενής που δεν τον φώναξαν ποτέ...
Ο Μαξ ένιωθε στο πετσί του το ρητό "το δε πνεύμα πρόθυμον, η σαρξ ασθενεί", καθώς το πνεύμα του ήταν έτοιμο να κατεδαφίσει στερεότυπα και γραφειοκρατίες ωστε να γίνει η δουλειά όλων σωστά.Μια ώρα μετά, η μία εκ των δύο αιθέριων υπάρξεων αναλαμβάνει πρωτοβουλία να πει το αυτονόητο : "Έι μαντάμ, είμαστε κι εμείς εδώ, περιμένουμε μια ώρα και έχουν ήδη περάσει άτομα που ήρθαν μετά από εμάς"."Μάλιστα, έχετε δίκιο, πάω να δω τους γιατρούς και θα σας ειδοποιήσω"...Τελικά κι ο άγιος φοβέρα θέλει.Τρία λεπτά μετά ο Μαξ ακούει το όνομά του και περνάει την πόρτα..."Ελπίζω μόνο να είχαν καραμπόλα 5 αυτοκινήτων εκεί μέσα και αργήσαν τόσο" έλεγε από μέσα του.Ευτυχώς είχε περάσει καλά στο θάλαμο.Φρόντισαν γι αυτό η "Νεφέλη" και η "Χρυσαφένια", διακωμωδώντας τα πάντα γεμίζοντας χαμόγελο και αισιοδοξία όσους περίμεναν μαζί τους.
Μπαίνοντας, συναντά ένα ωραίο σουαρέ τριών γιατρών και δύο νοσοκόμων να λένε αστειάκια με τα κρεβάτια των ασθενών άδεια."Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα βλέπω" λέει δυνατά και τα γέλια σταματάνε.Η εφημερεύων γιατρός τον ρωτάει με ύφος σχεδόν προσβλητικό τα στοιχεία και τα συμπτώματα του και του λέει να περάσει στο δωμάτιο για περαιτέρω εξετάσεις.Η πρώτη εξέταση ανώδυνη, καρδιογράφημα.Η δεύτερη επίσης, ακρόαση.Η τρίτη ήταν η φαρμακερή.Τρεις σπασμένες φλέβες για μια απλή αιμοληψία και τοποθέτηση ορού."Ρε παιδιά πυρετό έχω, όχι αφυδάτωση.Τι να μου κάνει ο φυσικός ορός;"."ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΝΕΑΡΕ" η απάντηση της νοσοκόμας, που δεν μπήκε καν στον κόπο να μετρήσει τον πυρετό του άτυχου Μαξ.Τελικά παραδέχεται το λάθος της φέρνοντας θερμόμετρο μισή ώρα μετά.Το οποίο ξέχασε εκεί για άλλη μισή.
Τότε έρχεται η στιγμή της πλήρους αγανάκτισης:"Κοίταξε κοπέλα μου, έχω πυρετό και η νοσοκόμα μου έφερε θερμόμετρο 2 ώρες μετά.Αντι για ένα γ@μημένο αντιπυρετικό μου βάλατε φυσικό ορό ο οποίος έχει τελειώσει εδώ και 40 λεπτά και σε λίγο θα γεμίσει αίματα ο τόπος.Σαν να μην έφτανε αυτό, δεν αφήνετε και άνθρωπο να πλησιάσει χωρίς προφανή λόγο.Αν ποτέ αποφασίσετε να κάνετε τη δουλειά σας, εγώ θα είμαι απ'έξω, στον καθαρό αέρα.Παρεμπιπτόντως, το στήθος μου σταμάτησε να πονάει αλλά έχει αρχίσει να πρήζεται ο λαιμός μου και η δυσφορία παραμένει.Τα λέμε σε κανα μισάωρο".Επιτέλους ένιωσε έστω και λίγο δικαιωμένος.Στην έξοδο τον περίμενε η "Χρυσαφένια" με την κακή του συνήθεια στο χέρι.Τσιγάρο στον καθαρό αέρα με ορό στο χέρι.Η ειρωνία μιλάει με μεγάφωνο στην εικόνα.Τα λεπτά κυλούν νεράκι με την καλή παρέα και έρχεται η αναπάντεχη στιγμή που τους καλούν ξανά μέσα.Η γιατρός που σχεδόν τον έβρισε στην εισαγωγή τώρα ήταν πρόσχαρη, σχεδόν ανθρώπινη.Τον επανεξετάζει(!) για να του ανακοινώσει την πιθανή διάγνωση(ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε ο Μαξ) : "Κάτι πάει να δημιουργηθεί σε αρρώστια, αλλά δεν σου γράφω αντιβίωση.Για τον πυρετό πάρε Depon, ή κάποιο άλλο αντιπυρετικό και αν χειροτερέψεις αύριο ξαναέλα"."Συγχαρητήρια.Τέσσερις ώρες για να μου πείτε κάτι το οποίο ήδη ήξερα, και να κάνω κάτι το οποίο θα έκανα από μόνος μου.Γιατί σας πληρώνουν;" αναρωτιέται ο Μαξ, αλλά δεν χάνει ούτε στιγμή το θράσος του, το μεγάλο του εφόδιο : "Δεσποινίς, θέλετε να βγουμε ραντεβού όταν γίνω καλύτερα; Γιατί σαν γιατρός μου αποτύχατε οικτρά,και χαίρομαι γι αυτό...".Χαμογελούν και οι δύο.Αυτό ήταν.Τουλάχιστον θα έφευγε με το κεφάλι ψηλά...
Εις το επανιδείν...
ΥΓ: Τα πρόσωπα,οι σκέψεις και οι διάλογοι είναι αληθινά.Τελική διάγνωση έγινε την επόμενη μέρα από τον ίδιο το Μαξ μέσω ενός ιατρικού site, καθώς η γιατρέσσα ξέχασε να εξετάσει το λαιμό του.
ΥΓ2: Η "Χρυσαφένια" εκτέλεσε χρέη αποκλειστικής νοσοκόμας μαζί με τον "Βράχο" του Μαξ, όταν αυτός έκανε high score στον πυρετό το επόμενο πρωί.
ΥΓ3: Ο Μαξ τις ευχαριστεί και τις δύο, μέσω αυτού του ποστ
Είναι ωραία να ξέρεις ότι στα υπερσύγχρονα νοσοκομεία της περιφέρειας, οι εφημερεύοντες ιατροί είναι πλήρως καταρτισμένοι,δεν μπερδεύουν δηλαδή τις αμυγδαλές με τη σκωληκοειδή απόφυση, με δίψα να προσφέρουν τις πολύτιμες γνώσεις τους στον άνθρωπο που η ατυχία του χτύπησε την πόρτα(του νοσοκομείου), με διάθεση, υπομονή και συνέπεια απέναντι στην προσωπικότητα του κάθενος, με αυταπάρνηση ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες.Επίσης νοιώθεις όμορφα όταν οι νοσοκόμες είναι πάντα δίπλα σου χαμογελαστές,έτοιμες να σου προσφέρουν μια άνεση στους κρύους τοίχους του νοσοκομείου και είναι πάντα πρόθυμες να κάνουν τη βρώμικη δουλειά που δεν τους δίνει ποτέ την αναγνώριση που θα έπρεπε να έχουν,χωρίς ποτέ να ξεχνάνε να αλλάξουν τον ορό, χωρίς να ξεχνάνε να μετρήσουν τον πυρετό του ασθενούς και φυσικά χωρίς να ξεχνάνε το θερμόμετρο εκει...
Εξίσου φανταστικό είναι το γεγονός πως έχουν θέσει σωστά τις προτεραιότητες στους ασθενείς, δηλαδή κάποιος που βήχει nonstop θα εξυπηρετηθεί πριν από κάποιον που έχει μαχαίρι καρφωμένο στην πλάτη ή κάποιον που κρατάει στο χέρι του το συκώτι, το πάγκρεας, το νεφρό, έστω τον πνεύμονα του..Γιατί για να το πήρες στα χέρια το όργανο και να ζεις ακόμα σημαίνει οτι αντέχεις,ενώ ο βήχτερμαν μπορεί να γεμίσει μικρόβια όλο το νοσοκομείο και πρέπει να σταματήσουν την απειλή άμεσα..
Και επειδή φυσικά όσα γράφω είναι προφανής σαρκασμός και πριν αρχίσουν να με κατηγορούν ότι τα γράφω υπό την επήρρεια σκληρών drugs, ακολουθεί η πραγματικότητα με τη μορφή ιστοριούλας.
Έστω λοιπόν ο ήρωάς μας, ο "Αναξίμανδρος" (προς χάριν συντομίας ας τον λέμε Μαξ), φοιτητής που μόλις τέλειωσε εξεταστική.Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια μαγευτική παραθαλάσσια πόλη, στις αρχές του καλοκαιριού:
Καλοκαιρινή έναστρη νύχτα με ένα αεράκι που σου παίρνει τα μυαλά, ο φίλος μας ο Μαξ είναι στη βεράντα του και απολαμβάνει μια από κείνες τις ατέρμονες συζητήσεις περί ανέμων,υδάτων,ποντικών και γάτων παρέα με δυο αιθέριες υπάρξεις.Δεν ένιωθε καλά όμως.Κάτι η μπυρίτσα, κάτι τα λογής σκατολοΐδια που τη συνόδευαν, κάτι η εκτόνωση του άγχους της εξεταστικής,κάτι και το τσίμπημα που είχε για μια από τις δύο κοπελιές και το μυαλό του Μαξ αποφάσισε να αρχίσει καύσωνα...38,7 and rising και ο φίλος μας πανικοβάλλεται...Ευτυχώς η παρέα του δεν τον αφήνει ξεκρέμαστο και τον τρέχει στο νοσοκομείο.Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός με αυτά που έβλεπε στην αίθουσα αναμονής, αλλά αποφασίζει να πάει να δηλώσει εαυτόν "ΑΣΘΕΝΗ"...Έχοντας το γνήσιο γονίδιο του Ελληνάρα όμως("να-εξυπηρετηθώ-πρώτος-και-οι-άλλοι-στα-...-μου" ,ίδιον του DNA μας όταν βρισκόμαστε σε ουρές) αποφασίζει να μιμηθεί κάτι που είχε δει σε μια ταινία : "Γεια σας, είμαι ο Μαξ Φοιτητόπουλος και έχω πόνους στο στήθος (υποτίθεται οτι πιθανό έμφραγμα = top priority), καθώς και πυρετό με δυσφορία και δύσπνοια(αληθινά συμπτώματα)"."Μάλιστα κύριε, παρακαλώ περάστε στο ταμείο, είναι 5 € και περιμένετε να σας φωνάξουν".Κρυάδα...Μία ακόμα μαζί με αυτές του πυρετού."Δεσποινίς μου, σας λέω έχω πόνους στο στήθος και δύσπνοια, κι εσείς με στέλνετε στο θάλαμο αναμονής;"."Ναι κύριε, προηγούνται άλλοι 4 ασθενείς με συμπτώματα γαστρεντερίτιδας"..Ο Μαξ έχει φορτώσει αλλά δεν το δείχνει..Να σου λένε οτι τα σκ@τά προηγούνται της καρδιάς κι εσύ να κάθεσαι αμήχανος...Τελικά παρά την οργή του πάει στο θάλαμο αναμονής και προσπαθεί να καθίσει αναπαυτικά στα καρεκλάκια του μετρό.Αρχίζει να παρατηρεί το δωμάτιο και εξοργίζεται περισσότερο.Οι τουαλέτες εκτός λειτουργίας, διάφορα αντικείμενα ασθενών παρατημένα απο δω κι από κει, ο κάδος απορριμάτων ξεχειλισμένος και το φλουρί στη βασιλόπιτα ο ξεχασμένος ασθενής που δεν τον φώναξαν ποτέ...
Ο Μαξ ένιωθε στο πετσί του το ρητό "το δε πνεύμα πρόθυμον, η σαρξ ασθενεί", καθώς το πνεύμα του ήταν έτοιμο να κατεδαφίσει στερεότυπα και γραφειοκρατίες ωστε να γίνει η δουλειά όλων σωστά.Μια ώρα μετά, η μία εκ των δύο αιθέριων υπάρξεων αναλαμβάνει πρωτοβουλία να πει το αυτονόητο : "Έι μαντάμ, είμαστε κι εμείς εδώ, περιμένουμε μια ώρα και έχουν ήδη περάσει άτομα που ήρθαν μετά από εμάς"."Μάλιστα, έχετε δίκιο, πάω να δω τους γιατρούς και θα σας ειδοποιήσω"...Τελικά κι ο άγιος φοβέρα θέλει.Τρία λεπτά μετά ο Μαξ ακούει το όνομά του και περνάει την πόρτα..."Ελπίζω μόνο να είχαν καραμπόλα 5 αυτοκινήτων εκεί μέσα και αργήσαν τόσο" έλεγε από μέσα του.Ευτυχώς είχε περάσει καλά στο θάλαμο.Φρόντισαν γι αυτό η "Νεφέλη" και η "Χρυσαφένια", διακωμωδώντας τα πάντα γεμίζοντας χαμόγελο και αισιοδοξία όσους περίμεναν μαζί τους.
Μπαίνοντας, συναντά ένα ωραίο σουαρέ τριών γιατρών και δύο νοσοκόμων να λένε αστειάκια με τα κρεβάτια των ασθενών άδεια."Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα βλέπω" λέει δυνατά και τα γέλια σταματάνε.Η εφημερεύων γιατρός τον ρωτάει με ύφος σχεδόν προσβλητικό τα στοιχεία και τα συμπτώματα του και του λέει να περάσει στο δωμάτιο για περαιτέρω εξετάσεις.Η πρώτη εξέταση ανώδυνη, καρδιογράφημα.Η δεύτερη επίσης, ακρόαση.Η τρίτη ήταν η φαρμακερή.Τρεις σπασμένες φλέβες για μια απλή αιμοληψία και τοποθέτηση ορού."Ρε παιδιά πυρετό έχω, όχι αφυδάτωση.Τι να μου κάνει ο φυσικός ορός;"."ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΝΕΑΡΕ" η απάντηση της νοσοκόμας, που δεν μπήκε καν στον κόπο να μετρήσει τον πυρετό του άτυχου Μαξ.Τελικά παραδέχεται το λάθος της φέρνοντας θερμόμετρο μισή ώρα μετά.Το οποίο ξέχασε εκεί για άλλη μισή.
Εις το επανιδείν...
ΥΓ: Τα πρόσωπα,οι σκέψεις και οι διάλογοι είναι αληθινά.Τελική διάγνωση έγινε την επόμενη μέρα από τον ίδιο το Μαξ μέσω ενός ιατρικού site, καθώς η γιατρέσσα ξέχασε να εξετάσει το λαιμό του.
ΥΓ2: Η "Χρυσαφένια" εκτέλεσε χρέη αποκλειστικής νοσοκόμας μαζί με τον "Βράχο" του Μαξ, όταν αυτός έκανε high score στον πυρετό το επόμενο πρωί.
ΥΓ3: Ο Μαξ τις ευχαριστεί και τις δύο, μέσω αυτού του ποστ
