6/5/2010.. Ώρα 2:40 το πρωί..
Ο καιρός που έλεγα "μια καληνύχτα στη μαμά" έχει περάσει ανεπιστρεπτί και το μόνο που έμεινε είναι η "στάχτη στα μαλλιά".Γιατί με αυτή τη "στάχτη" έχουν περάσει νύχτες και νύχτες, διαβάσματος και κραιπάλης, λιωσίματος στο Internet και ατέρμονων συζητήσεων, αλλά και νύχτες σαν κι αυτή : Νύχτες περισυλλογής και προβληματισμού.Τώρα λοιπόν που η μεσημεριανή καταιγίδα αγανάκτησης βρίσκεται σε παύση, καιρός για ρεαλιστική αντιμετώπιση...
Τραγική μερα η χτεσινή.Μια ακόμα απ τις πολλές της σύγχρονης ιστορίας που γράφεται καθημερινά.Δυστυχώς όμως, στο μπουρδέλο που ζούμε(ζητώ συγγνώμη αν προσβάλλω τα μπουρδέλα) σε λίγες ώρες απο τώρα, αυτό θα έχει ξεχαστεί και η πρώτη είδηση στα μέσα μαζικής προπαγάνδας θα είναι πάλι ο ευρωπαικός ΔοΝηΤής,το μουνί της Τζούλιας/Μούλιας/Κυρα-Κούλας και η ΜΠΑΛΑ...Γιατί ο Ελληνάρας μπορεί να ζήσει χωρίς λεφτά, αλλά χωρίς να μάθει για τις μεταγραφές του Γαύρου,τη μοϊκάνα του Σισέ και το κοκτέιλ ΤΟΥΜΠΑ ΛΙΜΠΡΕ δεν μπορει..Με τίποτα όμως.Μέχρι λοιπόν να βρεθεί ενας να βάλει το ΔοΝηΤή στην κυρα-Κούλα και να της δώσει κλωτσιά σαν να ήταν μπάλα, Καλώς Ήρθατε στο Ελλαδιστάν.
Η ατάκα που με έκανε να ξεκινήσω αυτόν τον ιστότοπο σήμερα, όσο αναίσθητη και αν είναι, δυστυχώς είναι η ωμή αλήθεια : "Αν ξέρετε ανέργους, η Marfin Bank ψάχνει να καλύψει τρεις θέσεις".Θέλει μεγάλα κουράγια να μπορείς να γίνεσαι σαρκαστικός την ώρα του πόνου.Και ακόμα μεγαλύτερα να μπορείς να αντέξεις όλη την ηλιθιότητα αυτών που δεν κατάλαβαν το σαρκασμό και ετοιμάζονται να σε κρεμάσουν για παραδειγματισμό(?) που δυστυχώς είναι πολλοί και πλέον όχι σκόρπιοι...Γιατί έτσι καταντάμε.Χωρίς κριτική σκέψη,συλλέγουμε μόνο τις πληροφορίες που μας ενδιαφέρουν και καταλήγουμε με IQ χαμηλότερο από του συμπαθούς Forrest Gump.Δεν είναι υπερβολή να πω πως ο ελληνικός λαός είναι ο πιο εκσυγχρονισμένος και η συλλογική λειτουργία του θυμίζει ηλεκτρονικό υπολογιστή:Έχει μνήμη RAM, αυτόματο κάδο ανακύκλωσης για τις άχρηστες πληροφορίες, προγραμματίζεται δύσκολα και χρειάζεται συνεχώς άχρηστες αναβαθμίσεις.Ίσως τελικά αυτό να είναι και το μυστικό της επιβίωσης μας.
Ωρα 06:01.Τσιγάρα τέλος και άρχισα να νυστάζω...
Εις το επανιδείν..
" Μην κοιμάσαι ειναι επικίνδυνο, μην ξυπνάς θα το μετανοιώσεις" Τ. Λειβαδίτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος κοιμάται στη δημοκρατία, ξυπνάει στη δικτατορία. Και όταν ακούγεται η λέξη δικτατορία να μην πηγαίνει κατ' ανάγκη το μυαλό στον Παπαδόπουλο και τη στρατιωτική επιβολή του νόμου. Δικτατορία μας έχουν επιβάλλει όλα τα κοπρόσκυλα της Βο(υ)λής που είναι εκεί γιατί βο(υ)λεύονται, όπως επίσης και όλοι οι ρουφιάνοι των ΜΜΕ. Όταν τη μέρα που ο εκπρόσωπος της "σοσιαλιστικής" κυβέρνησης ανακοίωνε τα πιο βάναυσα οικονομικά μέτρα της τελευταίας τριακονταετίας, όλοι παρακολουθούσαν σαν κατίνες το πόσα λεφτά εβγάλε η εθνική μας πόρνη και αν της τον χώσαν ενώ ήξερε αν την παίρνει κάμερα. Η εποχή της εντιμότητας και του φιλότιμου έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Όταν τα κομματόσκυλα με τις σημαίες και τα καπελάκια σταματήσουν να πηγαίνουν σε πολιτικές ομιλίες, όταν καταλάβουν τι σκατά σημαίνει η λέξη προπαγάνδα, τότε ΙΣΩΣ να αποκτήσουμε ξάνα ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Έως τότε όμως οι μολότοφ από ανεγκέφαλους θα δίνουν και θα παίρνουν και τα τηλεοπτίκα παράθυρα θα γεμίζουν απο φθηνούς γεμπελίσκους οι οποίοι θα κανουν αυτό ακριβώς που του έχει ζητηθεί. Να χωρίσουν τους Έλληνες σε πράσινους, μπλε και κόκκνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Philotimo" δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχει στο DNA μας, και επειδή οι φωστήρες μας το έχουν καταλάβει, θα πατάνε εκεί μέχρι να λιώσουν οι σόλες των παπουτσιών τους.Οι μαλάκες πάλι είμαστε εμείς και ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται μέχρι να βρεθεί ο ήρωας/γενναίος/κορόιδο που θα πάει κόντρα και θα καταλήξει "σουβλισμένος" σαν το Θανασάκη το Διάκο.Όταν και αν συμβεί αυτό λοιπόν, ίσως να μπορέσουν λίγοι από εμάς και αρκετοί απ' τους επόμενούς μας να απαγκιστρωθούν απο το ουράνιο τόξο των πολιτικών χρωμάτων και να καταλάβουν ότι ούτε οι σοσια-ΛΗΣΤΕΣ, ούτε οι καπιτα-ΛΗΣΤΕΣ, ούτε οι κομ-ΜΟΥΝΙ-στες και προφανώς ούτε οι ακραίοι ΠΑΡΤΗ-ώτες/εθνικιστές(δεν μπορουσα να κανω λογοπαιγνιο εδω και απολογουμαι γι αυτο..) θα σώσουν τα τομάρια μας απ'την πύρα.Περιμένουμε τον Carnation οταν σώσει τη Λόλα και βλέπουμε..Εκτος αν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατηγορούμε τους μεγάλους για τον κόσμο που μας φτιάξανε, κατηγορούμε τους μεγάλους για τη θέση που μας φέρανε, κατηγορούμε τους μεγάλους που φοράνε παρωπίδες, που μας λένε πως οι νέοι στα δικά τους χρόνια ήταν αλλιώς, ήταν καλά παιδιά, «σεβαστικά»
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι διαμαρτυρόμαστε…
και αντιδρούμε…
και κατεβαίνουμε στους δρόμους…
και καλά κάνουμε.
Και τότε έρχονται κάποιοι που δεν θέλουν να διεκδικήσουν αλλά να ξεσπάσουν την οργή τους ασυγκράτητα, ασυλλόγιστα, έρχονται να σπάσουν (αυτοκίνητα, μαγαζιά, …κεφάλια), έρχονται να κάψουν (κάδους, τράπεζες, … ανθρώπους)
και τότε χάνουμε το δίκιο μας
και φοβόμαστε να κατέβουμε ξανά στους δρόμους,
κι αν δε φοβόμαστε δε θέλουμε πια να δίνουμε αφορμές σε αυτούς τους «ανθρώπους» να καταπατούν, να καταστρέφουν, να κατασπαράζουν.
Κατηγορούμε τους μεγάλους που φανατίζονται, που κομματικοποιούνται, που ακολουθούν και υπερασπίζονται τον κάθε ηλίθιο που βρίσκεται στην ηγεσία ενός κόμματος
Κι έρχεται η ώρα που ενηλικιωνόμαστε, νιώθουμε πλέον πως παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας, πως έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο. Μπαίνουμε ενδεχομένως σε κάποια σχολή και πιστεύουμε πως ανοίγει ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή μας, στην ενήλικη ζωή μας, αλλά εμείς δε θα είμαστε σαν τους μεγάλους, εμείς δε θα κάνουμε τα δικά τους λάθη.
Έρχεται η ώρα να πας στην πρώτη συνέλευση, μπαίνεις στο αμφιθέατρο και το τοπίο είναι θολό, απίστευτα θολό, όχι μόνο από τα αμέτρητα τσιγάρα, αλλά κυρίως γιατί βλέπεις απέναντί σου αναρτημένα πλαίσια παρατάξεων, γιατί διαπιστώνεις πως πρέπει να προσέξεις πού θα καθίσεις, γιατί εδώ είναι η ΠΑΣΠ, εκεί η ΔΑΠ, παραπέρα η ΚΝΕ, παραδίπλα η τάδε και η τάδε… η θέση που θα διαλέξεις θα σε χαρακτηρίσει, ή καλύτερα… θα σε στιγματίσει
και μένεις όρθιος…
και ακούς…
και περιμένεις να μιλήσεις…
αλλά δε μπορείς.
Παρατηρείς γύρω σου να λένε ένας - ένας οι «αρχηγοί» το ποίημα τους και να προσπαθούν να σε κάνουν να ασπαστείς τις πεποιθήσεις τους, που συχνά δεν είναι καν δικές τους. Να μιλάνε χωρίς να ακούνε…
και οι ελπίδες σου γκρεμίζονται
Ο κόσμος θα ήταν πολύ βαρετός αν ήταν μονόχρωμος, η ομορφιά κρύβεται στη συνύπαρξη των χρωμάτων, των απόψεων, των σκέψεων…
Αν κάποια μέρα μάθουμε να ακούμε και όχι μόνο να μιλάμε, αν κάποια μέρα μάθουμε να κάνουμε διάλογο αντί για μονόλογο, τότε ίσως έχουμε μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο... για ένα κόσμο έτσι όπως τον ονειρευτίκαμε